Dit is geen politieke blogpost

Dit is geen politieke blogpost. Ik was van plan om het te doen. Ik had een leuke foto klaar liggen en Quotes die onwaar degoutant zijn. Als een soort losgebroken pitbull wou ik tekeer gaan tegen stakers en klagers. Ik wou duidelijk maken dat de enige manier om uit de problemen te komen hardwerken is en niet stoppen met werken.

Even voor de duidelijkheid ik heb erg weinig met politiek, vandaar dat ik er dan ook geen blogpost over schrijf. Als je een lijst met bekende politici zou geven ben ik ervan overtuigd dat ik 50% bij de verkeerde partij zou plaatsen. Ik ben geen fanboy van De wever net zoals ik geen sos of groene rakker ben.

Onlangs las ik een blog die begon met “blabla was de eerste journalist en laatste journalist die Bart De Wever kritisch wou interviewen”. De rest van de blogpost heb ik dwarsdoor gelezen omdat het niet moeilijk is om te raden wat er voor de rest in stond. Elk standpunt van De Wever werd vakkundig met de grond gelijk gemaakt. Cijfers werden gecounterd met andere cijfers. Een miljoen euro die de ene kant uitging werd beter besteed aan de andere kant. Op zich heb ik geen probleem met een post die op een onderbouwde manier standpunten verdedigd, integendeel ik juich het zelfs toe. Helaas was de schrijver duidelijk meer gefocused op het aanvallen van De Wever..

Daar wringt het schoentje nogal stevig. Tegenwoordig is iedereen zo hard bezig met het bewijzen van eigen gelijk en de andere zijn ongelijk dat men niet in ziet dat de medaille 2 kanten heeft. Ik vergelijk de huidige politieke wereld graag met een voetbalmatch. Telkens de ploeg die rechts speelt de bal heeft begint de spionkop van ploeg links te joelen en te vloeken. Daarintegen als de linkse ploeg de bal heeft staat de rechtste ploeg klaar om met wat onkuise woorden de linkse ploeg te kleineren.

Als je naar een voetbalmatch kijkt waar 1 van de 2 ploegen verkiest de tegenstander het spelen te beletten door gebruik te maken van grove overtredingen en gesloten spel is er nooit sprake van mooi voetbal. Op het einde wint er dan wel meestal een ploeg maar dan gaat iedereen ontevreden en gefrustreerd naar huis. Aan de andere kant als beide ploegen open spel spelen dan kunnen zowel de achterban van beide ploegen als de neutrale supporter genieten van een mooie wedstrijd.

Ik heb niet veel principes die ik volg in mijn leven. Er is echter 1 iets waar ik bij zweer. Iedereen die rondloopt in deze wereld heeft een verhaal te vertellen, iedereen heeft wel iets meegemaakt. Dat zorgt ervoor dat elk mens van elk ander mens iets kan bijleren. Daarom probeer ik altijd iedereen met een positieve ingesteldheid te ontmoeten. Helaas is dat een principe die in politieke discusies vaak het eerste slachtoffer is.

Daarom dus post ik niet over politiek.